Wat is misofonie?
Misofonie is een aandoening waarbij mensen abnormaal sterke en negatieve reacties hebben op de gewone geluiden die mensen maken, zoals kauwen of ademen.
Het is niet ongebruikelijk dat mensen af en toe geïrriteerd raken door enkele alledaagse geluiden. Maar voor mensen met misofonie kan het geluid van iemand die met hun lippen smakt of op een pen klikt, ervoor zorgen dat ze willen gillen of slaan.
Deze fysieke en emotionele reacties op onschuldige, alledaagse geluiden zijn vergelijkbaar met de 'vecht of vlucht'-reactie en kunnen leiden tot gevoelens van angst, paniek en woede.
Snelle feiten over misofonie:
- De reactie van een persoon kan zo krachtig zijn dat het zijn vermogen om normaal te leven verstoort.
- Aangezien misofonie een nieuw geïdentificeerde gezondheidsstoornis is, zijn de behandelingsopties nog steeds beperkt.
- De term betekent "haat tegen geluid", maar niet alle geluiden zijn een probleem voor mensen met geluidsgevoeligheid.
Hoe behandel je het?
Misofonie wordt gekenmerkt doordat een persoon een negatieve reactie heeft op alledaagse geluiden.
Er zijn nog geen specifieke medicijnen of behandelingen voor misofonie gevonden.
Het nabootsen van aanstootgevende geluiden is een onbewuste reactie die sommige mensen hebben op de geluiden die hun toestand veroorzaken. Door deze nabootsing kunnen ze beter omgaan met de ongemakkelijke situaties waarin ze zich bevinden.
Mensen met misofonie hebben ook andere coping-mechanismen ontwikkeld om zichzelf wat verlichting te bieden.
Tips voor het beheren van geluidsgevoeligheid zijn onder meer:
- hoofdtelefoons en muziek gebruiken om triggergeluiden te overstemmen
- oordopjes dragen om het binnendringen van lawaai te beperken
- kiezen voor zitplaatsen in bussen en in restaurants die op afstand geluiden triggeren
- oefen zelfzorg met rust, ontspanning en meditatie om stress te verminderen
- verlaat indien mogelijk situaties waarin er triggergeluiden zijn
- zoek een ondersteunende arts of therapeut
- spreek kalm en openhartig met vrienden en geliefden om misofonie uit te leggen
Iemand met misofonie proberen te vertellen dat hij zijn triggerende geluiden 'gewoon negeert' is vergelijkbaar met iemand met een depressie vertellen dat hij er 'uit moet stappen', en het is even onwaarschijnlijk dat het nuttig zal zijn.
Symptomen
Het belangrijkste kenmerk van misofonie is een extreme reactie, zoals woede of agressie, op mensen die bepaalde geluiden maken.
De kracht van de reactie en hoe een persoon met de aandoening erop reageert, varieert enorm. Sommige mensen kunnen ergernis en irritatie ervaren, terwijl anderen in een regelrechte woede kunnen vliegen.
Zowel mannen als vrouwen kunnen op elke leeftijd misofonie ontwikkelen, hoewel mensen meestal symptomen beginnen te vertonen in hun late kindertijd of vroege tienerjaren.
Voor veel mensen worden hun eerste episodes van misofonie veroorzaakt door één specifiek geluid, maar na verloop van tijd kunnen aanvullende geluiden de respons teweegbrengen.
Mensen met misofonie beseffen dat hun reacties op geluiden overdreven zijn, en door de intensiteit van hun gevoelens kunnen ze denken dat ze de controle aan het verliezen zijn.
Studies hebben de volgende reacties geïdentificeerd als symptomatisch voor misofonie:
- irritatie verandert in woede
- walging verandert in woede
- verbaal agressief worden tegen de persoon die het geluid maakt
- fysiek agressief worden met objecten vanwege het geluid
- fysiek uithalen naar de persoon die het geluid maakt
- ontwijkende actie ondernemen in de buurt van mensen die triggergeluiden maken
Sommige mensen met dit soort geluidsgevoeligheid kunnen de geluiden gaan nabootsen die hun boze, agressieve reacties uitlokken.
Gewoon denken aan het tegenkomen van geluiden die hun misofonie veroorzaken, kan ervoor zorgen dat mensen met de aandoening zich gestrest en ongemakkelijk voelen. Over het algemeen kunnen ze meer symptomen van angst, depressie en neurosen hebben dan anderen.
Naast de emotionele reacties, hebben onderzoeken aangetoond dat mensen met misofonie vaak een aantal fysieke reacties ervaren, waaronder:
- druk door het hele lichaam, vooral de borst
- spierstijfheid
- stijging van de bloeddruk
- snellere hartslag
- stijgingen van de lichaamstemperatuur
Een studie wees uit dat 52,4 procent van de deelnemers met misofonie ook kon worden gediagnosticeerd met een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPD).
Wat zijn de meest voorkomende triggers?
Bij sommige geluiden is de kans groter dan bij andere dat er een misophonic reactie ontstaat. Onderzoekers in Amsterdam identificeerden het volgende als de meest voorkomende triggers voor misofonie:
- eetgeluiden, die 81 procent van de onderzochte personen treffen
- luide ademhaling of neusgeluiden, die 64,3 procent beïnvloeden
- vinger- of handgeluiden, die 59,5 procent beïnvloeden
Ongeveer 11,9 procent van de deelnemers reageerde even boos en agressief op de aanblik van iemand die bepaalde fysieke handelingen herhaalde, zoals het schudden van de knieën.
Interessant is dat mensen de meeste geluiden en beelden maken die misofonie veroorzaken. Een hond die een kom met voer of iets dergelijks slurpt, lokt gewoonlijk geen misofonische reactie uit.
Link naar autisme?
Aangezien sommige kinderen met autisme het moeilijk kunnen hebben met sensorische stimulatie en met bijzonder harde geluiden, is er gespeculeerd dat misofonie en autisme met elkaar in verband kunnen worden gebracht.
Op dit punt is het te vroeg om te zeggen of er een direct verband is, omdat wetenschappers niet genoeg weten over de oorzaak dat mensen met een van beide aandoeningen zo sterk reageren op geluiden.
Classificatie
Misofonie werd relatief recent voor het eerst als een aandoening beschouwd en de term misofonie werd voor het eerst gebruikt in 2000.
Misofonie wordt beschouwd als een chronische aandoening en een primaire aandoening, wat betekent dat het niet samen met andere aandoeningen ontstaat.
Misofonie wordt momenteel echter niet vermeld in de DSM-5, de belangrijkste bron voor het classificeren van psychische aandoeningen in de Verenigde Staten.
Sommige onderzoekers suggereren dat de misofonische reactie een onbewuste of autonome reactie is van het zenuwstelsel. Deze conclusie wordt getrokken vanwege de fysieke reacties die mensen met geluidsgevoeligheid ervaren, en het feit dat stoffen, zoals cafeïne of alcohol, de toestand erger of beter kunnen maken.
Hoe werkt de chemie van de hersenen?
Er zijn overeenkomsten tussen misofonie en tinnitus, het gevoel van oorsuizen.
Daarom suggereren sommige onderzoekers dat misofonie verband houdt met hyperconnectiviteit tussen de auditieve en limbische systemen van de hersenen.
Deze hyperconnectiviteit betekent dat er te veel verbindingen zijn tussen de neuronen in de hersenen die gehoor en emoties reguleren.
Een onderzoek waarbij MRI-beeldvorming werd gebruikt om de hersenen van personen met misofonie te analyseren, toonde aan dat triggergeluiden "sterk overdreven" reacties produceerden in de voorste insulaire cortex (AIC), een deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het verwerken van emoties.
De studie vond een grotere connectiviteit tussen de AIC en het standaardmodusnetwerk (DMN), wat herinneringen en associaties zou kunnen oproepen.
In specifieke delen van de hersenen hadden de zenuwcellen van mensen met misofonie een hogere myelinisatie dan de gemiddelde persoon, wat zou kunnen bijdragen aan hun hogere niveaus van connectiviteit.
De onderzoekers suggereerden dat de hoge activiteitsniveaus die worden waargenomen in de AIC, die betrokken is bij onderschepping of de perceptie van de interne functies van het lichaam, hebben bijgedragen aan de scheve percepties van mensen met misofonie.
Diagnose
De belangrijkste bron voor het diagnosticeren van psychische stoornissen in de VS is de DSM-5, en misofonie wordt niet vermeld. Technisch gezien betekent dit dat een persoon niet kan worden gediagnosticeerd met de aandoening.
Desalniettemin heeft het International Misophonia Network het Misophonia Provider Network ontwikkeld, met een lijst van specialisten, waaronder audiologen, artsen en psychiaters met kennis van misofonie en interesse in het helpen van mensen met de aandoening.
Hoe wordt het beheerd?
Mensen met misofonie proberen vaak situaties te vermijden, zoals sociale bijeenkomsten, waar ze waarschijnlijk hun triggers zullen tegenkomen.
Sommige mensen dragen ook een koptelefoon of proberen andere manieren te vinden om de beledigende geluiden te overstemmen. Sommige bootsen hun triggerende geluiden na.
Het kan helpen om ondersteuning te vinden voor een uitdagende aandoening. Misophonia International, een belangenbehartigings- en netwerkorganisatie, probeert nuttige informatie te verstrekken en de kloof te overbruggen tussen onderzoek en degenen die door de aandoening worden getroffen.
