Wat is er te weten over eetbuistoornis?
Eetbuistoornis omvat periodes van overmatig overeten. Het komt vaak voor bij een psychische aandoening, zoals depressie of angst.
Het kan zowel mannen als vrouwen treffen, het treft vaak mensen in hun tienerjaren en vroege volwassenheid, en er is een sterk verband met een laag zelfbeeld.
Voor iemand met een eetbuistoornis kunnen eten en de cyclus van schuldgevoelens en eetaanvallen een manier zijn om met emotionele problemen om te gaan. Het is een symptoom van een onderliggende aandoening.
Behandeling kan de persoon helpen een nieuwe manier te vinden om deze problemen aan te pakken, evenals manieren om het eten onder controle te houden.
Volgens het Office on Women’s Health is eetaanval de meest voorkomende vorm van eetstoornis in de Verenigde Staten.
Wat is een eetbuistoornis?
Zowel mannen als vrouwen kunnen een eetbuistoornis hebben.
De meeste mensen eten af en toe te veel, vooral tijdens vakanties of feestelijke vieringen. Dit is geen teken van een eetbuistoornis.
Eetbuien worden een aandoening wanneer het regelmatig voorkomt, en de persoon begint zich te schamen en verlangt naar geheimhouding over zijn eetgewoonten.
In tegenstelling tot eten voor het plezier, heeft het de neiging voort te komen uit een onopgelost emotioneel of mentaal gezondheidsprobleem of soms een medische aandoening.
Eén studie suggereert dat eetbuistoornis tot 3,5 procent van de vrouwen in de VS en 2 procent van de mannen treft.
Een bron suggereert dat 40 procent of meer van de mensen met een eetbuistoornis mannelijk is.
Symptomen
Iemand met een eetbuistoornis consumeert regelmatig grote en ongezonde hoeveelheden voedsel.
De American Psychological Association's (APA) Diagnostische en statistische handleiding, vijfde editie (DSM-5), heeft in 2013 een eetbuistoornis toegevoegd aan de lijst met diagnoses van de geestelijke gezondheid.
De belangrijkste criteria zijn:
Het individu dat zich herhaaldelijk en aanhoudend bezighoudt met eetaanvallen.
Afleveringen van eetaanvallen omvatten:
- veel sneller eten dan normaal
- eten totdat de persoon zich te vol voelt
- veel eten als je geen honger hebt
- alleen eten, vanwege schaamte over de hoeveelheid
- zich walgen, depressief of schuldig voelen na het eten
Voor een diagnose van eetbuistoornis moet de persoon minstens één keer per week gedurende 3 maanden of langer eetaanvallen, volgens de DSM – 5.
Bij eetaanvallen gaat het meestal niet om overmatige lichaamsbeweging, zuivering, vasten en het gebruik van laxeermiddelen, zoals bij boulimia nervosa of anorexia nervosa, hoewel iemand dit soms wel kan doen.
Als gevolg hiervan bestaat het risico op gewichtstoename, wat leidt tot obesitas, diabetes, hoge bloeddruk en andere complicaties.
Een persoon met een eetbuistoornis kan ook:
- voel dat het eetgedrag oncontroleerbaar is
- regelmatig eten, maar vinden het moeilijk om aan het dieet te blijven of om af te vallen
- plan een eetbui en koop van tevoren speciaal eten
- hamsteren eten
- verberg lege voedselcontainers
- gevoelens van paniek, een gebrek aan focus, angst en wanhoop hebben
De Amerikaanse National Eating Disorder Association (NEDA) maakt melding van een onderzoek waaruit bleek dat 36,8 procent van de vrouwen die in het ziekenhuis waren tijdens de behandeling van een eetstoornis zelfbeschadiging hadden.
Eetstoornissen en geestelijke gezondheid
Stress en angst kunnen de oorzaak zijn van een eetbuistoornis.
Eetbuistoornis komt vaak voort uit een onderliggend psychisch gezondheidsprobleem.
Voorwaarden die vaak voorkomen bij eetaanvallen zijn onder meer:
- stemmings- en angststoornissen
- depressieve stoornis
- obsessief-compulsieve stoornis (OCS)
- posttraumatische stressstoornis (PTSD)
- alcohol- of middelengebruiksstoornis
- borderline persoonlijkheidsstoornis
Het kan ook leiden tot verdere emotionele uitdagingen. Het individu kan een cyclus van schuld ervaren waarin hij:
- wanhoop voelen omdat je vastzit in een eetbui
- schuld voelen
- probeer zelfdiscipline
- neem deel aan een nieuwe eetbui
Een laag zelfbeeld is een veel voorkomende onderliggende factor bij eetstoornissen, waaronder eetaanvallen. Een eetbui kan leiden tot zelfverwijt en verdere schade aan het gevoel van eigenwaarde.
Wanneer moet je naar een dokter
Eetbuien kunnen ernstige gevolgen hebben voor de mentale en fysieke gezondheid van een persoon.
Iedereen die merkt dat ze de dwang hebben om grote hoeveelheden voedsel te eten, moet een arts raadplegen, ook als ze een gezond gewicht hebben.
Een arts kan ook enkele tests uitvoeren om te controleren op aanvullende medische aandoeningen, zoals hart- of galblaasproblemen. Deze en andere problemen kunnen het gevolg zijn van eetaanvallen.
Mensen vinden het vaak moeilijk om iemand - ook een arts - te vertellen dat ze een eetbuistoornis hebben. Behandeling kan echter helpen om zowel de ongecontroleerde eetgewoonten als de onderliggende emotionele problemen die deze mogelijk veroorzaken, op te lossen.
De persoon kan gevoelens van schaamte en isolement hebben. Het aanpakken van onderliggende problemen, zoals angst en depressie, kan helpen om het probleem op te lossen.
Risicofactoren
De exacte oorzaak van een eetbuistoornis is niet duidelijk, maar biologische factoren, persoonlijkheidskenmerken en omgevingsinvloeden - zoals body shaming - kunnen allemaal bijdragen.
Onderzoekers hebben een aantal risicofactoren in verband gebracht met een eetbuistoornis:
Leeftijd: Een eetbuistoornis kan op elke leeftijd voorkomen, maar de eerste tekenen van eetaanvallen beginnen vaak in de late tienerjaren of begin twintig. Een studie onder studenten wees uit dat eetbuistoornis relatief vaak voorkomt bij zowel mannen als vrouwen, en dat het gepaard kan gaan met overmatige lichaamsbeweging en bezorgdheid over het lichaamsbeeld.
Persoonlijke en familiegeschiedenis: Body shaming, waarbij een persoon kritiek krijgt vanwege zijn lichaamsvorm of -grootte, lijkt het risico op een eetstoornis, waaronder eetaanvallen, te vergroten. Als de persoon een andere eetstoornis, depressie of enige vorm van verslaving heeft gehad, kan dit ook het risico vergroten.
Andere eetstoornissen: Mensen die een andere eetstoornis hebben of hebben gehad, zoals anorexia of boulimie, lopen een hoger risico op het ontwikkelen van een eetbuistoornis.
Gerelateerde aandoeningen: Sommige medische aandoeningen, zoals het Prader-Willi-syndroom, kunnen eetaanvallen veroorzaken. Dit syndroom beïnvloedt de hypothalamusklier en als gevolg daarvan de productie van hormonen, inclusief een mechanisme dat de eetlust regelt. Het lichaam van de persoon vertelt ze niet wanneer ze vol zijn, en dus blijven ze eten.
Dieet: Volgens de OWH hebben vrouwen die een dieet volgen 12 keer meer kans op een eetbuistoornis dan vrouwen die geen dieet volgen. Sommige mensen met een eetstoornis hebben nog nooit een dieet gevolgd, terwijl anderen al een dieet hebben gevolgd. Er zijn meer studies nodig om te bevestigen dat een dieet een risicofactor is.
Geestelijke gezondheidsproblemen: mensen met een eetbuistoornis hebben het gevoel dat ze geen controle hebben over hun eetpatroon. Het is ook niet ongebruikelijk om problemen te hebben met het omgaan met stress, angst, woede, verdriet, verveling en zorgen, en er kan een verband zijn met depressie.
Persoonlijkheidskenmerken: Perfectionistisch zijn of een obsessief persoonlijkheidstype of -stoornis hebben, zoals een obsessief-compulsieve stoornis (OCS), kan een eetstoornis waarschijnlijker maken.
Seksueel misbruik: Sommige mensen met de stoornis melden seksueel misbruik te hebben meegemaakt toen ze jong waren. NEDA citeert statistieken die suggereren dat tot 35 procent van de vrouwen en 16 procent van de mannen met een eetbuistoornis seksueel trauma had opgelopen.
Verwachtingen van de samenleving: de focus van de media, waaronder sociale media, op lichaamsvorm, uiterlijk en gewicht kan een trigger zijn voor een eetbuistoornis. Een intense focus op slank zijn, mogelijk als gevolg van sociale of professionele druk, kan het risico vergroten.
Biologie: Biologische en genetische factoren kunnen een rol spelen. De impact van genetische veranderingen op de eetlust kan van invloed zijn op de eetgewoonten van een persoon. Sommige onderzoekers denken dat de darmflora een impact kan hebben.
Behandeling
De behandeling is meestal gericht op:
- de frequentie van eetbuien verminderen
- verbeteren van emotioneel welzijn
Bij de behandeling van een eetstoornis zijn vaak meerdere aspecten betrokken.
Counseling
Spraaktherapie kan iemand helpen om gevoelens als schuld, schaamte en een laag zelfbeeld, maar ook angst, depressie en andere problemen aan te pakken.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) kan mensen nieuwe manieren leren om conflicten en andere uitdagingen te benaderen en op te lossen. Voedingsadvies kan iemand helpen gezondere manieren van eten te ontwikkelen.
Medicatie
Een selectieve serotonineheropnameremmer (SSRI) antidepressivum, zoals Prozac, kan helpen als een persoon een onderliggende aandoening heeft, zoals depressie, sociale fobie, obsessief-compulsieve stoornis (OCS). De arts kan ook eetlustremmers voorschrijven.
Andere therapieën
Steungroepen: Deelnemen aan en bijwonen van zelfhulp- en steungroepen kan helpen om een gevoel van isolement weg te nemen.
Gewichtscontrole: de belangrijkste focus van de behandeling is het aanpakken van de psychische problemen die aan de aandoening ten grondslag liggen. Het ontwikkelen van gezonde eetgewoonten zal de persoon echter ook helpen om op de lange termijn af te vallen, indien nodig.
De National Health Service (NHS) van het Verenigd Koninkrijk (VK) adviseert mensen echter tijdens de behandeling geen dieet te volgen, omdat dit de behandeling kan bemoeilijken en de symptomen kan verergeren.
Preventie
Er is geen manier om een eetbuistoornis te voorkomen, maar personen die denken dat ze risico lopen, kunnen stappen ondernemen om het risico te verkleinen en complicaties te voorkomen.
Een eetstoornis kan zeer ernstig zijn en schadelijk voor iemands gezondheid, en iedereen die tekenen van een probleem ervaart, moet overwegen medische hulp in te roepen.
Het volgende kan een persoon die het risico loopt om de aandoening te krijgen, helpen zijn eetpatroon onder controle te houden:
- Een voedingsdagboek bijhouden: dit kan iemand helpen om vast te stellen of hij een probleem heeft met zijn voedselconsumptie en, zo ja, welke eetpatronen of soorten voedsel de neiging hebben om een plotseling en vals gevoel van honger teweeg te brengen.
- Suikerarm voedsel eten: voedsel met een lage glycemische index zal de suiker gedurende de dag langzamer en consistenter afgeven. Suikerhoudend voedsel, alcohol en cafeïne kunnen allemaal bijdragen aan glucoseschommelingen.
- Minder eten, vaker: vaker kleinere maaltijden consumeren kan helpen om de hele dag een vol gevoel te behouden en pieken in de bloedsuikerspiegel te voorkomen, wat een risicofactor is voor diabetes.
Outlook
De American Psychological Association (APA) raadt iedereen die zich zorgen maakt over een eetbuistoornis aan om hulp te zoeken bij een erkende psycholoog die gespecialiseerd is in eetstoornissen.
Is het belangrijk om hulp te zoeken omdat de gevolgen van een eetstoornis, inclusief eetaanvallen, ernstig kunnen zijn, maar behandeling - hoewel het tijd kan vergen - kan helpen.
