Wat veroorzaakt verslaving?
Middelengerelateerde en verslavende stoornissen zijn complex en vaak en kunnen aanzienlijke gevolgen hebben voor het individu. De biologische processen die verslaving veroorzaken, hebben te maken met de beloningsroutes in de hersenen.
Deze circuits zorgen voor stromen van positief gevoel en feel-good chemicaliën om middelengebruik te 'belonen'.
De hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor stress en zelfbeheersing ondergaan ook langdurige veranderingen tijdens een verslavende aandoening. Dit draagt bij aan de voortdurende moeilijkheden bij het onthouden van de verslavende stof.
Waarom komt verslaving voor?
Drugsgebruik is in eerste instantie vaak vrijwillig. De ontwikkeling van een volledige verslaving vindt plaats onder verschillende omstandigheden.
De hersenen veranderen echter tijdens een stofgerelateerde aandoening op manieren die lang kunnen duren voordat ze weer gezond zijn.
Iemand wiens beloningscircuit in de hersenen niet is veranderd als gevolg van verslaving, ervaart positieve gevoelens met betrekking tot algemeen lonend gedrag, zoals sporten, bij familie zijn of heerlijk eten. Deze moeten allemaal een persoon een goed gevoel geven.
Dit kan iemand motiveren om dit gedrag te herhalen en dat positieve gevoel terug te krijgen.
Stoffen produceren een euforisch gevoel door grote hoeveelheden dopamine te triggeren in bepaalde delen van de hersenen die verantwoordelijk zijn voor het gevoel van beloning. Verslaving treedt op wanneer het gebruik van een stof deze circuits overneemt en de drang toeneemt om steeds meer van de stof te consumeren om hetzelfde lonende effect te bereiken.
Een stoornis in het gebruik van middelen veroorzaakt uiteindelijk niet meer dezelfde belonende gevoelens die het ooit veroorzaakte. Als de persoon echter afziet van het gebruik van de stof, beginnen ze ontwenningsverschijnselen te voelen, wat buitengewoon onaangenaam kan zijn.
De persoon merkt vaak dat hij de stof gebruikt om zich 'normaal' te voelen - wat in het algemeen betekent dat het ongemak van ontwenningsverschijnselen moet worden voorkomen.
Het gebruik van drugs en alcohol om de gemoedstoestand te matigen, kan ook de werking van de prefrontale cortex, een deel van de hersenen dat de uitvoerende besluitvorming beheert, aantasten. Dit deel van de hersenen zou een persoon moeten waarschuwen voor de schadelijke gevolgen van dergelijk gedrag, maar verslaving schaadt het vermogen om deze functie uit te voeren.
Een combinatie van deze drie mechanismen en de risicofactoren voor verslaving kan leiden tot het ontstaan van een verslavingsstoornis.
Een andere duidelijke oorzaak van verslaving is het soort stof dat iemand gebruikt. Opioïden zijn bijvoorbeeld zeer verslavend omdat ze zich rechtstreeks richten op receptoren in de hersenen.
Velen beweren dat marihuana minder verslavend is in termen van de chemische inhoud, maar in plaats daarvan gericht is op de plezier- en beloningscentra van de hersenen. Verder onderzoek is nodig om deze beweringen te ondersteunen.
Wat maakt verslaving erger?
Veel mensen metaboliseren medicijnen op verschillende manieren.
Sommige mensen hebben bijvoorbeeld niet veel alcohol nodig om het punt van bedwelming te bereiken. Anderen kunnen schijnbaar grote hoeveelheden drinken zonder zich bedwelmd te voelen.
Dit heeft vaak betrekking op een combinatie van leeftijd, geslacht, lichaamsgewicht en andere factoren.
Als onderdeel van het regelmatig consumeren van grote hoeveelheden van een stof, kan het lichaam gewend raken aan de effecten ervan en deze efficiënter metaboliseren. De persoon kan grotere hoeveelheden van de stof nodig hebben om hetzelfde effect te bereiken als kleinere hoeveelheden van de stof die worden gebruikt om te creëren.
De geneeskunde noemt dit fenomeen over het algemeen tolerantie.
Wanneer de tolerantie toeneemt naast de noodzaak om een middel in te nemen om ontwenningsverschijnselen te voorkomen, duidt dit vaak op het ontstaan van een verslavende stoornis. Als een persoon geen behandeling krijgt, kan dit tot gevaarlijke gevolgen leiden.
Afhalen
Verslaving ontstaat wanneer de drang om een middel in te nemen delen van de hersenen kaapt die gedrag belonen en voordelen opleveren voor het lichaam.
Aan de stof gerelateerde aandoeningen hebben ook invloed op het hersengebied dat verantwoordelijk is voor emoties en besluitvorming. Uiteindelijk slikken mensen een middel om zich niet goed te voelen, maar om zich 'normaal' te voelen door ontwenningsverschijnselen te voorkomen.
Deze kunnen worden gecombineerd met bestaande risicofactoren, zoals extreme stress, om het gedrag en de fysieke effecten van verslaving te produceren.
Vraag:
Betekent verslaving altijd veranderingen in de hersenen?
EEN:
Als een persoon voldoet aan de diagnostische criteria van de DSM-5 voor een bepaalde stoornis in het gebruik van middelen, is het over het algemeen zeer waarschijnlijk dat er waarschijnlijk al hersenveranderingen hebben plaatsgevonden.
Wel weten we dat hoe eerder iemand een behandeling krijgt voor een verslavingsstoornis, hoe groter de kans op herstel is.
Veranderingen in de hersenen die optreden als gevolg van een stoornis in het gebruik van middelen kunnen permanent zijn, maar er kan enige verbetering optreden bij langdurige onthouding.
Onderzoek op dit gebied is aan de gang.
Timothy J. Legg, PhD, CRNP Antwoorden vertegenwoordigen de mening van onze medische experts. Alle inhoud is strikt informatief en mag niet als medisch advies worden beschouwd.
